208 |
 |
Błogosławione niech będzie cierpienie. Umiłowane niech będzie cierpienie. Uświęcone niech będzie cierpienie... Pochwalone niech będzie cierpienie!
|
209 |
 |
Aby z pożytkiem zaliczyć lekcję cierpienia, Apostoł proponuje nam cały program: spe gaudentes weselcie się nadzieją, in tribulatione patientes w ucisku bądźcie cierpliwi, orationi instantes w modlitwie wytrwali.
|
210 |
 |
Pokuta oto ścieżka prowadząca do Życia.
|
211 |
 |
W głębokim dole wykopanym przez pokorę niech pokuta pogrzebie twoje zaniedbania, przewinienia i grzechy. Tak właśnie ogrodnik zakopuje pod drzewem pochodzące z niego zgniłe owoce, suche gałęzie i zwiędłe liście. W ten sposób to, co było bez wartości, a nawet szkodliwe, przyczynia się skutecznie do nowej płodności.
Naucz się czerpać z upadku siłę, ze śmierci życie.
|
212 |
 |
Ten Chrystus, którego ty widzisz, to nie Jezus. To co najwyżej Jego kiepska podobizna, jaką mogą stworzyć twe zmętniałe oczy. Oczyść się. Rozjaśnij swoje spojrzenie pokorą i pokutą. A wówczas... nie zabraknie ci czystego światła Miłości. Będziesz mieć doskonały wzrok. Twój obraz będzie rzeczywiście Jego obrazem: Nim samym!
|
213 |
 |
Jezus cierpi, by spełnić Wolę Ojca... A ty, który również pragniesz pełnić Najświętszą Wolę Bożą, idąc śladami Mistrza czy możesz się skarżyć, gdy spotkasz się z cierpieniem jako towarzyszem drogi?
|
214 |
 |
Powiedz swojemu ciału: “Wolę mieć w tobie niewolnika, niż być twoim niewolnikiem”.
|
215 |
 |
Jakże ludzie lękają się pokuty! Gdyby to, co czynią, aby podobać się światu, czynili z czystą intencją, dla Boga... jakże święci byliby niektórzy mężczyźni i kobiety!
|
216 |
 |
Płaczesz? Nie wstydź się. Płacz, mężczyźni też płaczą, tak jak ty, w samotności i w obliczu Boga. Płaczem, mówi król Dawid, obmywam co noc moje łoże.
Tymi żarliwymi męskimi łzami możesz oczyścić swoją przeszłość i nadać sens nadprzyrodzony obecnemu życiu.
|
217 |
 |
Pragnę, abyś był szczęśliwy na ziemi. Nie będziesz szczęśliwy, jeśli nie pozbędziesz się lęku przed cierpieniem. Dopóki bowiem “pielgrzymujemy”, nasze szczęście tkwi w cierpieniu.
|
218 |
 |
Jakże pięknie jest stracić to życie dla Życia!
|
219 |
 |
Skoro wiesz, że te cierpienia fizyczne lub duchowe przynoszą oczyszczenie i zasługę, błogosław je.
|
220 |
 |
“Niech wam Pan Bóg wynagrodzi zdrowiem” mówią niektórzy żebracy, prosząc o jałmużnę lub dziękując za nią. Czy takie życzenie fizjologicznego zadowolenia nie budzi w tobie niesmaku?
|
221 |
 |
Jeśli z wielkodusznością będziemy podejmować dobrowolną pokutę, Jezus napełni nas łaską miłowania tych przeciwności, które On nam ześle.
|
222 |
 |
Niech twoja wola przez pokutę wyegzekwuje od zmysłów to, czego inne władze duszy odmawiają jej na modlitwie.
|
223 |
 |
Jak niewiele warta jest pokuta bez ciągłego umartwienia!
|
224 |
 |
Lękasz się pokuty...? Pokuty, która pomoże ci osiągnąć Życie wieczne? A czy nie widzisz, jak ludzie, dla zachowania nędznego życia doczesnego, poddają się rozlicznym męczarniom okrutnych zabiegów chirurgicznych?
|
225 |
 |
Twoim największym wrogiem jesteś ty sam.
|
226 |
 |
Traktuj własne ciało z miłością, ale z miłością nie większą niż ta, z jaką należałoby traktować zdradzieckiego wroga.
|
227 |
 |
Skoro wiesz, że twoje ciało jest twoim wrogiem, a także wrogiem chwały Bożej, bo sprzeciwia się twojemu uświęceniu, dlaczego traktujesz je tak pobłażliwie?
|
228 |
 |
“Miłego wieczoru” powiedziano nam, jak to jest w zwyczaju a ktoś, wielce oddany Bogu, zauważył: “Jakież to przyziemne życzenia!”.
|
229 |
 |
Z Tobą, Jezu, jakże miłe jest cierpienie i jakże jasne ciemności!
|
230 |
 |
Cierpisz! Posłuchaj więc: “On” nie ma Serca mniejszego niż nasze. Cierpisz? Tak trzeba!
|
231 |
 |
Surowy post to pokuta niezmiernie miła Bogu. Ale, z tego czy innego powodu, pofolgowaliśmy sobie. Nic nie szkodzi wręcz przeciwnie o ile za zgodą swojego kierownika duchowego będziesz często go praktykować.
|
232 |
 |
Motywy pokuty? Zadośćuczynienie, wynagradzanie, prośby, dziękczynienie. To środek, pozwalający iść naprzód...: za ciebie, za mnie, za innych, za twoją rodzinę, za twój kraj, za Kościół... I jeszcze tysiąc innych powodów.
|
233 |
 |
Nie czyń pokuty większej niż ta, na jaką zezwoli ci twój kierownik duchowy.
|
234 |
 |
Jakże uwznioślimy cierpienie, jeśli postawimy je na właściwym miejscu (zadośćuczynienie!) w ekonomii duchowej!
|