Josemaría Escrivá Obras
208

B³ogos³awione niech bêdzie cierpienie. — Umi³owane niech bêdzie cierpienie. — Uświêcone niech bêdzie cierpienie... Pochwalone niech bêdzie cierpienie!


209

Aby z po¿ytkiem zaliczyæ lekcjê cierpienia, Aposto³ proponuje nam ca³y program: spe gaudentes — weselcie siê nadzieją, in tribulatione patientes — w ucisku bądźcie cierpliwi, orationi instantes — w modlitwie wytrwali.


210

Pokuta — oto ście¿ka prowadząca do ¯ycia.


211

W g³êbokim dole wykopanym przez pokorê niech pokuta pogrzebie twoje zaniedbania, przewinienia i grzechy. — Tak w³aśnie ogrodnik zakopuje pod drzewem pochodzące z niego zgni³e owoce, suche ga³êzie i zwiêd³e liście. — W ten sposób to, co by³o bez wartości, a nawet szkodliwe, przyczynia siê skutecznie do nowej p³odności.

Naucz siê czerpaæ z upadku si³ê, ze śmierci — ¿ycie.


212

Ten Chrystus, którego ty widzisz, to nie Jezus. — To co najwy¿ej Jego kiepska podobizna, jaką mogą stworzyæ twe zmêtnia³e oczy. — Oczyśæ siê. Rozjaśnij swoje spojrzenie pokorą i pokutą. A wówczas... nie zabraknie ci czystego świat³a Mi³ości. Bêdziesz mieæ doskona³y wzrok. Twój obraz bêdzie rzeczywiście Jego obrazem: Nim samym!


213

Jezus cierpi, by spe³niæ Wolê Ojca... A ty, który równie¿ pragniesz pe³niæ Najświêtszą Wolê Bo¿ą, idąc śladami Mistrza — czy mo¿esz siê skar¿yæ, gdy spotkasz siê z cierpieniem jako towarzyszem drogi?


214

Powiedz swojemu cia³u: “Wolê mieæ w tobie niewolnika, ni¿ byæ twoim niewolnikiem”.


215

Jak¿e ludzie lêkają siê pokuty! Gdyby to, co czynią, aby podobaæ siê światu, czynili z czystą intencją, dla Boga... jak¿e świêci byliby niektórzy mê¿czyźni i kobiety!


216

P³aczesz? — Nie wstydź siê. P³acz, mê¿czyźni te¿ p³aczą, tak jak ty, w samotności i w obliczu Boga. — P³aczem, mówi król Dawid, obmywam co noc moje ³o¿e.

Tymi ¿arliwymi mêskimi ³zami mo¿esz oczyściæ swoją przesz³ośæ i nadaæ sens nadprzyrodzony obecnemu ¿yciu.


217

Pragnê, abyś by³ szczêśliwy na ziemi. — Nie bêdziesz szczêśliwy, jeśli nie pozbêdziesz siê lêku przed cierpieniem. Dopóki bowiem “pielgrzymujemy”, nasze szczêście tkwi w cierpieniu.


218

Jak¿e piêknie jest straciæ to ¿ycie dla ¯ycia!


219

Skoro wiesz, ¿e te cierpienia — fizyczne lub duchowe — przynoszą oczyszczenie i zas³ugê, b³ogos³aw je.


220

“Niech wam Pan Bóg wynagrodzi zdrowiem” — mówią niektórzy ¿ebracy, prosząc o ja³mu¿nê lub dziêkując za nią. — Czy takie ¿yczenie fizjologicznego zadowolenia nie budzi w tobie niesmaku?


221

Jeśli z wielkodusznością bêdziemy podejmowaæ dobrowolną pokutê, Jezus nape³ni nas ³aską mi³owania tych przeciwności, które On nam ześle.


222

Niech twoja wola przez pokutê wyegzekwuje od zmys³ów to, czego inne w³adze duszy odmawiają jej na modlitwie.


223

Jak niewiele warta jest pokuta bez ciąg³ego umartwienia!


224

Lêkasz siê pokuty...? Pokuty, która pomo¿e ci osiągnąæ ¯ycie wieczne? — A czy nie widzisz, jak ludzie, dla zachowania nêdznego ¿ycia doczesnego, poddają siê rozlicznym mêczarniom okrutnych zabiegów chirurgicznych?


225

Twoim najwiêkszym wrogiem jesteś ty sam.


226

Traktuj w³asne cia³o z mi³ością, ale z mi³ością nie wiêkszą ni¿ ta, z jaką nale¿a³oby traktowaæ zdradzieckiego wroga.


227

Skoro wiesz, ¿e twoje cia³o jest twoim wrogiem, a tak¿e wrogiem chwa³y Bo¿ej, bo sprzeciwia siê twojemu uświêceniu, dlaczego traktujesz je tak pob³a¿liwie?


228

“Mi³ego wieczoru” — powiedziano nam, jak to jest w zwyczaju — a ktoś, wielce oddany Bogu, zauwa¿y³: “Jakie¿ to przyziemne ¿yczenia!”.


229

Z Tobą, Jezu, jak¿e mi³e jest cierpienie i jak¿e jasne ciemności!


230

Cierpisz! — Pos³uchaj wiêc: “On” nie ma Serca mniejszego ni¿ nasze. — Cierpisz? Tak trzeba!


231

Surowy post to pokuta niezmiernie mi³a Bogu. — Ale, z tego czy innego powodu, pofolgowaliśmy sobie. Nic nie szkodzi — wrêcz przeciwnie — o ile za zgodą swojego kierownika duchowego bêdziesz czêsto go praktykowaæ.


232

Motywy pokuty? Zadośæuczynienie, wynagradzanie, prośby, dziêkczynienie. To środek, pozwalający iśæ naprzód...: za ciebie, za mnie, za innych, za twoją rodzinê, za twój kraj, za Kośció³... I jeszcze tysiąc innych powodów.


233

Nie czyñ pokuty wiêkszej ni¿ ta, na jaką zezwoli ci twój kierownik duchowy.


234

Jak¿e uwznioślimy cierpienie, jeśli postawimy je na w³aściwym miejscu (zadośæuczynienie!) w ekonomii duchowej!


Poprzedni Nastêpny