779 |
 |
Dobrze jest oddawaæ chwa³ê Bogu bez brania zaliczek (¿ona, dzieci, zaszczyty...) na poczet owej chwa³y, którą radowaæ siê bêdziemy wraz z Nim w ¯yciu...
Zresztą, On jest hojny... Odp³aca stokrotnie i jest to prawdą nawet w odniesieniu do potomstwa. Wielu wyrzeka siê dzieci dla Jego chwa³y i ma tysiące dzieci duchowych. Tak, dzieci, tak jak i my jesteśmy dzieæmi Ojca naszego, który jest w niebie.
|
780 |
 |
Deo omnis gloria. Wszystka chwa³a dla Boga. Jest to kategoryczne wyznanie naszej nicości. On, Jezus, jest wszystkim. Bez Niego nic nie jesteśmy warci: nic. Nasza pró¿nośæ jest w³aśnie “pró¿ną” chwa³ą, świêtokradczym przyw³aszczeniem; “ja” nie powinno pojawiaæ siê nigdy.
|
781 |
 |
Pan rzek³: “Beze Mnie nic nie mo¿ecie uczyniæ”. A powiedzia³ tak po to, abyśmy ty i ja nie przypisywali sobie osiągniêæ, które nale¿ą do Niego. Sine me nihil...!
|
782 |
 |
Jak śmiesz u¿ywaæ tej iskry Bo¿ego rozumu, jaką jest twój umys³, w celu innym ni¿ oddawanie chwa³y swemu Panu?
|
783 |
 |
Gdyby celem naszego ¿ycia nie by³o oddawanie chwa³y Bogu, by³oby ono godne pogardy, co wiêcej: wstrêtne.
|
784 |
 |
Oddaj wszystką chwa³ê Bogu. Niech twoja wola, wspomagana ³aską, “wyciśnie” ka¿dą twoją czynnośæ tak, aby nie zosta³o w niej nic, co ma posmak ludzkiej pychy, dogadzania w³asnemu “ja”.
|
785 |
 |
Deus meus es tu, et confitebor tibi: Deus meus es tu, et exaltabo te. Jesteś moim Bogiem, chcê Ci dziêkowaæ; Bo¿e mój, chcê Ciebie wywy¿szaæ. Oto wspania³y program... dla aposto³a twojej miary.
|
786 |
 |
Nie bądź przywiązany do ziemi ¿adnym innym uczuciem, poza prawdziwie Boskim pragnieniem oddawania chwa³y Chrystusowi, a przez Chrystusa, z Chrystusem, i w Chrystusie Ojcu i Duchowi świêtemu.
|
787 |
 |
Prostuj swoje intencje, oczyszczaj je. ¯a³osny to wyczyn, gdyby owo przezwyciê¿enie siebie mia³o okazaæ siê bezowocne, poniewa¿ dzia³a³eś z pobudek ludzkich!
|
788 |
 |
Czystośæ intencji! Podszepty pychy i po¿ądania cia³a rozpoznajesz szybko... stajesz do walki z nimi i przezwyciê¿asz je z pomocą ³aski. Ale pobudki sk³aniające ciê do dzia³ania, nawet przy najbardziej świêtych uczynkach, wydają ci siê nie dośæ jasne... i gdzieś w g³êbi s³yszysz g³os, który wskazuje ci na racje ludzkie... z taką subtelnością, ¿e do twojej duszy wkrada siê niepokój na myśl, ¿e nie pracujesz tak, jak powinieneś z czystej Mi³ości, jedynie po to, by oddaæ Bogu ca³ą Jego chwa³ê.
Reaguj za ka¿dym razem, natychmiast wo³ając: “Panie, dla siebie nie chcê niczego. Wszystko dla Twojej chwa³y i Mi³ości”.
|
789 |
 |
Nie ulega wątpliwości, ¿e dobrze oczyści³eś swoje intencje, kiedy oświadczy³eś: “Od tej chwili wyrzekam siê wszelkiej ludzkiej wdziêczności i zap³aty”.
|