Josemaría Escrivá Obras
779

Dobrze jest oddawaæ chwa³ê Bogu bez brania zaliczek (¿ona, dzieci, zaszczyty...) na poczet owej chwa³y, którą radowaæ siê bêdziemy wraz z Nim w ¯yciu...

Zresztą, On jest hojny... Odp³aca stokrotnie — i jest to prawdą nawet w odniesieniu do potomstwa. — Wielu wyrzeka siê dzieci dla Jego chwa³y i ma tysiące dzieci duchowych. — Tak, dzieci, tak jak i my jesteśmy dzieæmi Ojca naszego, który jest w niebie.


780

Deo omnis gloria. — Wszystka chwa³a dla Boga. — Jest to kategoryczne wyznanie naszej nicości. On, Jezus, jest wszystkim. Bez Niego nic nie jesteśmy warci: nic. Nasza pró¿nośæ jest w³aśnie “pró¿ną” chwa³ą, świêtokradczym przyw³aszczeniem; “ja” nie powinno pojawiaæ siê nigdy.


781

Pan rzek³: “Beze Mnie nic nie mo¿ecie uczyniæ”. — A powiedzia³ tak po to, abyśmy — ty i ja — nie przypisywali sobie osiągniêæ, które nale¿ą do Niego. — Sine me nihil...!


782

Jak śmiesz u¿ywaæ tej iskry Bo¿ego rozumu, jaką jest twój umys³, w celu innym ni¿ oddawanie chwa³y swemu Panu?


783

Gdyby celem naszego ¿ycia nie by³o oddawanie chwa³y Bogu, by³oby ono godne pogardy, co wiêcej: wstrêtne.


784

Oddaj wszystką chwa³ê Bogu. — Niech twoja wola, wspomagana ³aską, “wyciśnie” ka¿dą twoją czynnośæ tak, aby nie zosta³o w niej nic, co ma posmak ludzkiej pychy, dogadzania w³asnemu “ja”.


785

Deus meus es tu, et confitebor tibi: Deus meus es tu, et exaltabo te. — Jesteś moim Bogiem, chcê Ci dziêkowaæ; Bo¿e mój, chcê Ciebie wywy¿szaæ. — Oto wspania³y program... dla aposto³a twojej miary.


786

Nie bądź przywiązany do ziemi ¿adnym innym uczuciem, poza prawdziwie Boskim pragnieniem oddawania chwa³y Chrystusowi, a przez Chrystusa, z Chrystusem, i w Chrystusie — Ojcu i Duchowi świêtemu.


787

Prostuj swoje intencje, oczyszczaj je. — ¯a³osny to wyczyn, gdyby owo przezwyciê¿enie siebie mia³o okazaæ siê bezowocne, poniewa¿ dzia³a³eś z pobudek ludzkich!


788

Czystośæ intencji! — Podszepty pychy i po¿ądania cia³a rozpoznajesz szybko... stajesz do walki z nimi i przezwyciê¿asz je z pomocą ³aski. Ale pobudki sk³aniające ciê do dzia³ania, nawet przy najbardziej świêtych uczynkach, wydają ci siê nie dośæ jasne... i gdzieś w g³êbi s³yszysz g³os, który wskazuje ci na racje ludzkie... z taką subtelnością, ¿e do twojej duszy wkrada siê niepokój na myśl, ¿e nie pracujesz tak, jak powinieneś — z czystej Mi³ości, jedynie po to, by oddaæ Bogu ca³ą Jego chwa³ê.

Reaguj za ka¿dym razem, natychmiast wo³ając: “Panie, dla siebie nie chcê niczego. Wszystko dla Twojej chwa³y i Mi³ości”.


789

Nie ulega wątpliwości, ¿e dobrze oczyści³eś swoje intencje, kiedy oświadczy³eś: “Od tej chwili wyrzekam siê wszelkiej ludzkiej wdziêczności i zap³aty”.


Poprzedni Nastêpny