630 |
 |
Nie zapominaj: więcej posiada ten, kto mniej potrzebuje. Nie stwarzaj sobie potrzeb.
|
631 |
 |
Oderwij się od dóbr tego świata. Kochaj i praktykuj ubóstwo ducha: zadowalaj się tym, co wystarcza, aby prowadzić życie pełne prostoty i umiarkowania. Inaczej nigdy nie będziesz apostołem.
|
632 |
 |
Prawdziwe ubóstwo nie polega na tym, by nie posiadać, lecz na oderwaniu się: na dobrowolnym odrzuceniu panowania nad rzeczami.
Dlatego nie brakuje ubogich, którzy w rzeczywistości są bogaczami. I odwrotnie.
|
633 |
 |
Jeżeli jesteś człowiekiem Bożym, tak staraj się pogardzać bogactwami, jak ludzie tego świata starają się je zdobyć.
|
634 |
 |
Tyle przywiązania do spraw ziemskich! Wkrótce wymkną ci się one z rąk, bowiem skarby bogacza nie idą wraz z nim do grobu.
|
635 |
 |
Nie masz ducha ubóstwa, jeżeli mogąc wybrać w taki sposób, by nikt tego nie zauważył nie wybierasz dla siebie tego, co najgorsze.
|
636 |
 |
Divitiae, si affluant, nolite cor apponere Choćby bogactwa napływały do twoich rąk, nie przywiązuj do nich serca. Staraj się używać ich wielkodusznie. A kiedy trzeba, heroicznie.
Bądź ubogi duchem.
|
637 |
 |
Nie kochasz ubóstwa, jeżeli nie kochasz tego, co niesie ono ze sobą.
|
638 |
 |
Iloma świętymi środkami dysponuje ubóstwo! Pamiętasz? W czasie największych trudności finansowych tego dzieła apostolskiego oddałeś na jego rzecz wszystko, co miałeś, aż do ostatniego grosza. Wówczas ów kapłan Boży powiedział ci: “Ja również ofiaruję ci wszystko, co posiadam”. Uklęknąłeś i... padły słowa: “Błogosławieństwo Boga Wszechmogącego, Ojca, Syna i Ducha świętego, niech zstąpi na ciebie i pozostanie na zawsze”.
I nadal jesteś przekonany, że odpłacono ci hojnie.
|