Niektórzy przechodzą przez życie jak przez tunel i nie są w stanie zrozumieć wspaniałości, pewności i ciepła, jakie daje słońce wiary.

Z jaką nikczemną błyskotliwością argumentuje szatan przeciwko naszej wierze katolickiej! Odpowiadajmy mu zawsze, nie wdając się w dyskusje: “Jestem synem Kościoła!”.

Czujesz w sobie ogrom wiary... — Ten, kto daje ci tę wiarę, dostarczy ci również środków.

Słuchaj, duszo apostolska, co ci mówi św. Paweł: justus ex fide vivit — sprawiedliwy z wiary żyć będzie. — Jakże możesz dopuszczać, aby jej ogień przygasał?

Wiara. — Żal patrzeć, jak dużo jej na ustach tylu chrześcijan, a jak mało jej w ich czynach. — Można by sądzić, że to cnota, którą należy jedynie głosić, a nie praktykować.

Proś pokornie Pana, aby przymnożył ci wiary. — W nowym świetle ocenisz dobrze różnice między ścieżkami świata a twoją drogą apostoła.

Z jaką pokorą i prostotą opowiadają Ewangeliści o wydarzeniach ukazujących słabość i chwiejność wiary apostołów!

— To po to, żebyśmy — ty i ja — nie tracili nadziei, że osiągniemy tak mocną i niezachwianą wiarę, jaką posiedli później ci pierwsi uczniowie.

Jakże piękna jest nasza wiara katolicka! — Rozprasza wszystkie nasze lęki, uspokaja umysły i napełnia serca nadzieją.

Nie gonię za cudami. Powiedziałem ci, że dla utwierdzenia się w wierze wystarczą mi cuda opisane w Ewangeliach. — Ale smuci mnie, że tylu chrześcijan — nawet pobożnych, “apostolskich” — uśmiecha się, gdy mowa o nadzwyczajnych drogach i nadprzyrodzonych wydarzeniach. — Mam ochotę im powiedzieć: “Tak, dziś również dzieją się cuda. My też moglibyśmy ich dokonywać, gdybyśmy mieli wiarę!”.

Rozpal swoją wiarę. — Chrystus nie jest postacią, która przeminęła. Nie jest wspomnieniem, które gubi się w mrokach historii.

On żyje! św. Paweł powiada: Jesus Christus heri et hodie, ipse et in saecula! — Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki!

Si habueritis fidem sicut granum sinapis! — Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy! — Jakaż wielka obietnica zawarta jest w tych słowach Mistrza!

Bóg jest ten sam, co zawsze. — Potrzeba ludzi wiary, a powtórzą się cuda, o których czytamy w Piśmie świętym. — Ecce non est abbreviata manus Domini — Ręka Boża, Jej moc, nie zmniejszyła się!

Nie mają wiary. — Za to mają przesądy. Śmiech i wstyd wzbudził w nas ów zamożny człowiek, który niepokoił się, słysząc jakieś słowo, samo w sobie obojętne i niegroźne — ale według niego niosące złą wróżbę — albo widząc, jak ktoś przechodzi pod drabiną.

Omnia possibilia sunt credenti — wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy. — To słowa Chrystusa.

— Co się stało, że nie mówisz razem z apostołami: adauge nobis fidem — przymnóż mi wiary!?