“Ojcze — powiedziałeś mi po spowiedzi pełnej skruchy — jakże Ojciec może znieść tyle śmieci?”. — Zmilczałem, myśląc, że jeśli twoja pokora każe ci tak się czuć — jak śmieci, sterta śmieci! — to jeszcze z całej twojej marności możemy uczynić coś wielkiego.