„Ojcze – mówił mi pewien chłopak (co się z nim mogło stać?), dobry student z «La Central»¹ – myślałem o tym, co mi Ojciec powiedział… że jestem synem Bożym; i zauważyłem, że nagle idę ulicą z dumnie podniesionym czołem i przepełniony pychą… syn Boga!”.

Poradziłem mu z czystym sumieniem, by wzmagał w sobie taką „pychę”.