Okazujesz nadmiar czułości. – Mówię ci więc: miłość bliźniego – tak, zawsze. – Ale posłuchaj mnie uważnie, duszo apostolska, to inne uczucie, którym sam Pan napełnił twoje serce, należy tylko do Chrystusa i jest wyłącznie dla Niego. – A ponadto… czyż nie jest tak, że gdy otwierałeś choćby jeden rygiel swojego serca (a potrzebujesz siedmiu spustów), niejeden raz na nadprzyrodzonym widnokręgu pojawiał się cień wątpliwości… Wówczas, udręczony mimo czystości swoich intencji, pytasz sam siebie: „Czy nie posunąłem się zbyt daleko w okazywaniu uczuć?”.