Non habemus hic manentem civitatem nie mamy na tej ziemi trwałego miasta. I żebyśmy o tym nie zapomnieli, ta prawda pojawia się czasami w sposób okrutny w godzinie śmierci: niezrozumienie, prześladowanie, pogarda... I zawsze samotność, ponieważ nawet jeśli otacza nas serdeczność każdy umiera samotnie. Zrzućmy już wszystkie pęta! Przygotowujmy się
ciągle do tego kroku, który zaprowadzi nas do wiecznej obecności Trójcy Przenajświętszej.