Zestawienie punktów

Często zastanawiasz się nad tym, dlaczego dusze, które miały szczęście znać prawdziwego Jezusa od dzieciństwa, tak bardzo się wahają, by odwdzięczyć Mu się tym, co posiadają najlepszego: swoim życiem, swoją rodziną, swoimi marzeniami. Posłuchaj: ty, właśnie dlatego, że otrzymałeś “wszystko” za jednym zamachem, powinieneś okazać Panu ogromną wdzięczność, tak jak postąpiłby ślepy, który nagle odzyskał wzrok, podczas gdy innym nawet nie przyjdzie do głowy, że powinni dziękować za to, iż widzą. Jednak… to nie wystarczy. Na co dzień masz pomagać tym, którzy cię otaczają, by okazywali wdzięczność za swoją godność dzieci Bożych. W przeciwnym razie nie mów mi, że jesteś wdzięczny.

Rozważ to spokojnie: bardzo mało się ode mnie żąda w porównaniu z tym, co otrzymuję.

Szczyt? Dla duszy oddanej wszystko staje się szczytem do zdobycia: codziennie odkrywa ona nowe cele, ponieważ nie potrafi ani nie chce stawiać granic Miłości Bożej.

Powtarza się scena z przypowieści o zaproszonych na ucztę. Jedni się boją; drudzy są zajęci; wielu innych… wymyśla bajki, głupie wymówki. Opierają się. Skutek: są zawiedzeni, uwikłani, zniechęceni, znudzeni, rozgoryczeni. A przecież o ile łatwiej jest przyjmować boskie zaproszenie każdej chwili i żyć radośnie i szczęśliwie!

Nie brakuje ci łaski Bożej. Jeśli więc odpowiesz na nią, powinieneś czuć się pewny. Zwycięstwo zależy od ciebie: twoje męstwo i twój zapał — połączone z tą łaską — są dostatecznym powodem, aby napełnić cię optymizmem człowieka, który ma zapewnione zwycięstwo.

Znaczna liczba chrześcijan zostałaby apostołami, gdyby… się nie bała. Ci sami potem skarżą się, że — jak powiadają — Pan ich opuszcza. A jak oni postępują z Bogiem?

Kiedy mamy wyrzuty sumienia, że zaniechaliśmy spełnienia czegoś dobrego, to znak, że Pan chciał, abyśmy tego nie zaniedbali. — Istotnie. Co więcej, bądź pewny, że byłeś w stanie to

uczynić z pomocą łaski Bożej.

“Nie pomagajcie tyle Duchowi Świętemu!” — powiedział mi pewien przyjaciel żartem, ale bardzo zaniepokojony. — Odpowiedziałem: Myślę, że “pomagamy Mu” za mało.

Zawsze myślałem, że wielu, wołając “jutro”, “potem”, opiera się łasce.

Dni milczenia i intensywnej łaski… Modlitwa twarzą w twarz z Bogiem… Oddałem się dziękczynieniu, widząc osoby poważne wiekiem i doświadczeniem, które otwierają się na działanie Boga i odpowiadają jak dzieci, zachwycone możliwością przemienienia jeszcze swojego życia w coś pożytecznego… co pozwoli wymazać wszystkie zejścia na manowce i wszystkie zaniedbania. — Wspominając tamtą scenę, zachęciłem cię: Nie zaniedbuj walki w swoim życiu wewnętrznym.

“Wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu”. — Po to, żebyśmy, ty i ja, i wszyscy, mieli pewność, że nic tak nie doskonali osobowości jak uległość wobec łaski. — Staraj się naśladować Maryję, a staniesz się mężczyzną — lub kobietą — z jednej bryły.

W tym wypadku, podobnie jak w wielu innych, ludzie postępują różnie — wszyscy sądzą, że mają rację — i Bóg ich prowadzi, to znaczy, że ponad ich partykularnymi racjami w końcu zatriumfuje niezgłębiona i pełna miłości Opatrzność Boża. Pozwól się więc prowadzić Panu, nie sprzeciwiając się Jego planom, chociażby przeczyły twoim “fundamentalnym racjom”.