Zestawienie punktów

Decyzje kierownicze, podejmowane lekkomyślnie przez jedną osobę, rodzą się zawsze lub prawie zawsze pod wpływem jednostronnego postrzegania problemów. — Choćby nie wiem jak wielkie było twoje przygotowanie i talent, powinieneś słuchać tych, z którymi dzielisz zadanie kierowania.

W swojej pracy kierowniczej staraj się być rzetelnie obiektywny. Unikaj skłonności do dostrzegania przede wszystkim — a czasami wyłącznie — tego, co nie wychodzi, błędów. — Napełnij się radością i bądź przekonany, że Pan wszystkich obdarzył zdolnością do stawania się świętymi właśnie w walce z własnymi wadami.

Trzeba uczyć ludzi pracować — bez wyolbrzymiania kwestii przygotowania: “robiąc” coś też się uczymy. A jednocześnie należy z góry zaakceptować nieuniknione niedostatki ich pracy: lepsze jest wrogiem dobrego.

Nigdy nie polegaj na samej tylko organizacji.

Rządzenie bardzo często polega na umiejętności “pociągania” innych ku dobremu, z cierpliwością i serdecznością.

Dobre rządy zakładają też świadomość, że trzeba być elastycznym, jednak bez popadania w błąd polegający na niestawianiu wymagań.

Kiedy ludzie przeciętni, miernego intelektu i miernego ducha chrześcijańskiego otrzymują władzę, otaczają się głupcami: ich próżność podpowiada im fałszywie, że dzięki temu nigdy nie stracą swojej pozycji. Rozsądni natomiast otaczają się uczonymi — których cechuje nie tylko wiedza, alei czystość życia — i czynią z nich ludzi zdolnych do kierowania. Taka pokora nie zawodzi ich, ponieważ gdy czynią innych wielkimi, sami stają się wielcy.

Zajmujesz odpowiedzialne stanowisko. Pełniąc swoją funkcję, pamiętaj: to, co w działaniu jest osobiste, umiera wraz z osobą, która chciała stać się niezastąpiona.

Podstawowa zasada dobrego rządzenia: dzielić odpowiedzialność z innymi, ale nie po to, by szukać własnej wygody lub anonimowości. Powtarzam: dzielić odpowiedzialność, wymagając od każdego zdania sprawy z wykonanego zadania, żeby móc “zdać sprawę” przed Bogiem i przed ludźmi, jeżeli zajdzie potrzeba.