Zestawienie punktów

Odczuwasz większą radość. Tym razem jednak chodzi tu o radość nerwową, nieco niecierpliwą, której towarzyszy wyraźne odczucie, że coś w tobie odrywa się w ofierze. Posłuchaj mnie uważnie: tutaj, na ziemi, nie ma pełnego szczęścia. Dlatego teraz, natychmiast, bez słów i bez robienia z siebie “ofiary”, poświęć się w ofierze Bogu poprzez całkowite i absolutne oddanie.

Ofiara, ofiara! — To prawda, że naśladowanie Jezusa — On sam to powiedział — oznacza dźwiganie Krzyża. Ale nie lubię słuchać, jak dusze, które miłują Pana, mówią tyle o krzyżach i wyrzeczeniach: bo kiedy się kocha, ofiara staje się miła — chociaż kosztuje — a krzyż jest świętym Krzyżem.— Dusza, która umie miłować i tak się oddać, napełnia się radością i pokojem. Po co więc kłaść taki nacisk na “ofiarę”, jak gdyby w poszukiwaniu pociechy, skoro Krzyż Chrystusa — który jest twoim życiem — czyni cię szczęśliwym?

Oto trzy niezmiernie ważne sprawy, żebyś mógł przyciągać dusze do Pana: zapomnieć o sobie i myśleć jedynie o chwale swojego Boga Ojca; po synowsku podporządkowywać swoją wolę woli nieba, jak cię nauczył Jezus Chrystus; ulegle iść za światłami Ducha Świętego.

Proś Jezusa, aby dał ci Miłość niczym oczyszczający ogień, w którym twoje biedne ciało — twoje biedne serce — spalałoby się, oczyszczając się z wszystkich ziemskich nędz… I wolne od ciebie samego napełniałoby się Nim. Proś Go, by napełnił cię głęboką odrazą do wszystkiego, co światowe: żeby podtrzymywała cię jedynie Miłość.

Miłość umacnia się również dzięki wyrzeczeniu i umartwieniu.

Ludzie z tamtego kraju — tak oddaleni od Boga i tak zagubieni — przypomnieli ci słowa Mistrza: “są jak owce nie mające pasterza”. — I poczułeś, że również napełniasz się współczuciem… Zdecyduj się, z tego miejsca, które zajmujesz, oddawać życie w całopalnej ofierze za wszystkich.

Masz ducha sprzeciwu, przekory…? Dobrze, wykorzystuj go, by sprzeciwiać się sobie, wyrzekać się samego siebie!