Zestawienie punktów

Podczas Świętej Ofiary kapłan bierze Ciało naszego Boga i Kielich z Jego Krwią i wznosi je ponad wszystkimi ziemskimi rzeczami, mówiąc: Per Ipsum, et cum Ipso, et in Ipso — przez moją Miłość! z moją Miłością! w mojej Miłości!

Złącz się z tym gestem. Co więcej: wprowadź jego sens do swojego życia.

Opowiada ewangelista, że kiedy Jezus dokonał cudu i chciano obwołać Go królem, ukrył się. — Panie, który pozwalasz nam uczestniczyć w cudzie Eucharystii: prosimy Cię, byś się nie ukrywał, byś żył z nami, byśmy Cię widzieli, byśmy Cię dotykali, byśmy Cię czuli, byśmy pragnęli być zawsze blisko Ciebie, byś był Królem naszego życia i naszych prac.

Największym szaleńcem wszech czasów jest On. Czyż mogło istnieć większe szaleństwo niż to, jak On się oddaje i komu się oddaje? Bo szaleństwem było już samo stanie się bezbronnym Dzieckiem. Ale wówczas jeszcze wielu niegodziwców mogłoby się wzruszyć i nie odważyłoby się Go źle traktować. On jednak uznał, że to za mało: zechciał uniżyć się bardziej i oddać się bardziej. Stał się pokarmem, stał się Chlebem.

— Boski Szaleńcze! Jak Cię traktują ludzie…? A ja sam?

Jezu, Twoje szaleństwo z miłości porywa moje serce. Stałeś się bezbronny i mały, aby uczynić wielkimi tych, którzy Cię spożywają.

Powinieneś dojść do tego, by całe twoje życie stało się zasadniczo — całkowicie! — eucharystyczne.

Lubię nazywać Tabernakulum więzieniem miłości! — On tam jest od dwudziestu wieków… Dobrowolnie zamknięty! Dla mnie, dla wszystkich!

Czy zastanowiłeś się kiedyś nad tym, jak byś się przygotował na przyjęcie Pana, gdyby Komunię Świętą można było przyjąć jeden jedyny raz w życiu?

— Podziękujmy Bogu za łatwość, z jaką możemy się do Niego zbliżać, ale… powinniśmy Mu za to dziękować, przygotowując się bardzo dobrze na przyjęcie Go.

Powiedz Panu, że odtąd, ilekroć będziesz odprawiał Mszę Świętą lub w niej uczestniczył i udzielał sakramentu Eucharystii lub go przyjmował, będziesz to czynić z ogromną wiarą, z płomienną miłością, jakby to był ostatni raz w twoim życiu. — I żałuj za swoją dawną opieszałość.

Rozumiem twoje pragnienie codziennego przyjmowania Eucharystii Świętej, gdyż ten, kto czuje się dzieckiem Bożym, odczuwa naglącą potrzebę Chrystusa.

Gdy uczestniczysz we Mszy Świętej, pomyśl — tak właśnie jest! — że bierzesz udział w boskiej ofierze: na ołtarzu Chrystus znowu ofiarowuje się za ciebie.

Kiedy Go przyjmujesz, powiedz Mu: Panie, ufam Tobie; wielbię Cię, kocham Cię, przymnóż mi wiary. Bądź oparciem dla mojej słabości, Ty, który zostałeś w Eucharystii, bezbronny, aby zaradzać słabości stworzeń.

Powinniśmy przyswoić sobie i do siebie odnosić słowa Jezusa: desiderio desideravi hoc Pascha manducare vobiscum — gorąco pragnąłem spożyć tę paschę z wami. W żaden sposób nie moglibyśmy lepiej okazać swego najwyższego zainteresowania i umiłowania Najświętszej Ofiary, niż przestrzegając starannie nawet najdrobniejszych obrzędów, zalecanych przez mądrość Kościoła. A poza miłością powinna przynaglać nas konieczność upodobnienia się do Jezusa — nie tylko w tym, co wewnętrzne, lecz także w tym, co zewnętrzne. Powinniśmy poruszać się — po rozległych przestrzeniach chrześcijańskiego ołtarza — z rytmem i harmonią właściwym posłusznej świętości, która utożsamia się z wolą Oblubienicy Chrystusa, to znaczy z wolą samego Chrystusa.