Zestawienie punktów

Umacniaj swojego ducha umartwienia w drobnych przejawach miłości bliźniego, pragnąc uprzyjemniać wszystkim drogę do świętości pośród świata: jeden uśmiech może być czasami najlepszym wyrazem ducha pokuty.

Błagaj Pana o łaskę, by oczyścić się przez miłość… i ciągłą pokutę.

Wzywaj Pana, prosząc Go o takiego ducha pokuty, żebyś potrafił codziennie się przezwyciężać, ofiarowując Mu w milczeniu i samowyrzeczeniu to ciągłe zmaganie.

Naucz się świętej przebiegłości: nie czekaj, aż Pan ześle ci przeciwności, wychodź im naprzeciw przez dobrowolną pokutę. — Wtedy nie przyjmiesz ich z rezygnacją — jakże to wyświechtane słowo — lecz z miłością: to słowo wiecznie młode.

Duch pokuty polega przede wszystkim na tym, abyśmy wykorzystali te liczne drobiazgi, z którymi codziennie spotykamy się na swej drodze — czyny, wyrzeczenia, ofiary, usługi… — przekształcając je w akty miłości, skruchy, w umartwienia, tworząc z nich na koniec dnia bukiet: piękny bukiet, który ofiarujemy Bogu!

Najlepszym wyrazem ducha ofiary jest wytrwałość w rozpoczętej pracy: zarówno kiedy wykonujemy ją z zapałem, jak też wówczas, gdy przychodzi nam ona z trudem.

Duch pokuty nie polega na tym, by w niektóre dni czynić wielkie umartwienia, a w inne ich zaniechać. — Duch pokuty oznacza umiejętność przezwyciężania siebie każdego dnia, przez ofiarowanie Bogu rzeczy wielkich i małych — z miłości i bez afiszowania się.