Zestawienie punktów

Jedni czynią tylko to, co jest w mocy słabych stworzeń, i tracą czas. Powtarza się co do joty doświadczenie Piotra: Preceptor, per totam noctem laborantes nihil cepimus! — Mistrzu, pracowaliśmy całą noc i niceśmy nie ułowili.

Jeśli pracują na własną rękę, bez jedności z Kościołem, bez Kościoła, jaką skuteczność mieć będzie to apostolstwo? Żadnej!

— Muszą się przekonać, że na własną rękę niczego nie zdziałają. Powinieneś im pomóc wysłuchać tego, o czym dalej czytamy w Ewangelii: in verbo autem tuo laxabo rete — ale na Twoje słowo zarzucę sieci. Wówczas połów będzie obfity i skuteczny.

— Jak pięknie jest korygować swoje postępowanie, jeśli z jakiegoś powodu prowadziło się apostolstwo na własną rękę!

Bądź pewien, synu, że w Kościele brak jedności oznacza śmierć.

Proś Boga, aby w Kościele świętym, naszej Matce, serca wszystkich, jak u początków chrześcijaństwa, były jednym sercem, by do końca wieków naprawdę spełniały się słowa Pisma Świętego: multitudinis autem credentium erat cor unum et anima una — jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. — Mówię do ciebie poważnie: oby przez ciebie nie doznała uszczerbku ta święta jedność. Rozważ to podczas swojej modlitwy!

Ofiaruj modlitwę, zadośćuczynienie i swoje działanie w tej intencji: ut sint unum! — abyśmy my, wszyscy chrześcijanie, mieli jedną wolę, jedno serce, jednego ducha: omnes cum Petro ad Iesum per Mariam! — abyśmy wszyscy, mocno zjednoczeni z Papieżem, podążali do Jezusa przez Maryję.

Odrzucaj nacjonalizm, który utrudnia zrozumienie i współżycie: był on i jest jedną z najszkodliwszych barier w wielu momentach historii.

Odrzucaj go z tym większą siłą — bo stałby się jeszcze bardziej szkodliwy — kiedy próbuje się go wprowadzać do organizmu Kościoła, gdzie w sposób szczególny powinna jaśnieć jedność wszystkiego i wszystkich w miłości do Jezusa Chrystusa.

Bóg przebywa w samej głębi twojej duszy i mojej, i w głębi dusz wszystkich ludzi będących w stanie łaski. A przebywa tam po coś: po to, byśmy mieli więcej soli i zdobyli dużo światła, i byśmy umieli rozdzielać te dary Boże — każdy ze swojego miejsca w świecie. A jak możemy rozdzielać te dary Boże? Z pokorą, z pobożnością, ściśle zjednoczeni ze swoją Matką, Kościołem.

— Czy pamiętasz przypowieść o krzewie winnym i latoroślach? Jakże płodna jest latorośl złączona z krzewem winnym! Jakże obfite wydaje grona! A jak nieurodzajna jest latorośl odcięta, która usycha i traci życie!