Zestawienie punktów
Kiedy mamy wzrok zamglony, gdy nasze oczy tracą jasność widzenia, musimy iść ku światłu. A Jezus Chrystus powiedział nam, że On jest Światłością świata i że przybył, by uzdrawiać chorych.
— Dlatego też niech twoje choroby, twoje upadki — jeśli Pan je dopuści — nie oddalają cię od Chrystusa, niech cię do Niego przybliżają!
Nie przerażaj się ani nie upadaj na duchu, gdy odkrywasz swoje błędy… I to jakie błędy! — Walcz o ich wykorzenienie, a walcząc, bądź przekonany, że dobrze jest, iż odczuwasz wszystkie te słabości, bo w przeciwnym razie stałbyś się pyszny: a pycha oddala od Boga.
Jeśli twoje błędy czynią cię pokorniejszym, jeśli prowadzą cię do usilniejszego szukania oparcia w Bożej dłoni, są drogą do świętości: felix culpa! — błogosławiona wina! — jak śpiewa Kościół.
Podziwiaj ten cudowny paradoks bycia chrześcijaninem: nasza własna nędza prowadzi nas do szukania ucieczki w Bogu, do “przebóstwienia”, a z Nim możemy wszystko.
Mów do Niego: Nie widzę, Jezu, ani jednego świeżego kwiatka w swoim ogrodzie; wszystkie mają plamy… Zdaje się, że wszystkie straciły barwę i woń. O ja nieszczęsny! Z twarzą unurzaną gnojem, na ziemi — właśnie tak! To jest dla mnie odpowiednie miejsce. — W ten sposób — jeśli się upokorzysz — On zwycięży w tobie i osiągniesz zwycięstwo.
Wydrukowano z https://escriva.org/pl/book-subject/forja/27087/ (02-05-2024)