Zestawienie punktów

Radość jest dobrem chrześcijańskim, które mamy dopóty, dopóki walczymy, gdyż jest ono konsekwencją pokoju. Pokój jest owocem zwycięstwa w wojnie, a życie człowieka na ziemi — czytamy w Piśmie Świętym — jest bojowaniem.

Jeśli czujemy się umiłowanymi dziećmi swego Ojca Niebieskiego — a nimi jesteśmy — jakże możemy nie być zawsze radośni? — Przemyśl to.

Jakże piękne jest nasze powołanie chrześcijan — dzieci Bożych! — dające nam na ziemi radość i pokój, których świat dać nie może!

Radość jest nieuniknioną konsekwencją synostwa Bożego, świadomości, iż nasz Ojciec Bóg kocha nas ze szczególnym upodobaniem, przyjmuje nas, pomaga nam i przebacza. — Pamiętaj o tym dobrze i zawsze: choć czasami będzie ci się wydawać, że wszystko się wali — nic się nie wali! Bo Bóg nie przegrywa bitew.

Bądź pewien: pragnienie — potwierdzone czynami! — postępowania jak dobre dziecko Boże daje wieczną młodość, pogodę ducha, radość i pokój.

Radość chrześcijańska nie jest czymś fizjologicznym: ma fundament nadprzyrodzony i jest niezależna od chorób czy przeciwności.

— Radość nie jest wesołością dzwoneczków czy zabawy ludowej. Prawdziwa radość jest czymś głębszym: pozwala nam zachować pogodę ducha, napełnia nas zadowoleniem, choć czasami twarz pozostaje surowa.

Kiedy odczuwać będziesz dumę, która wrze w twoim wnętrzu — pychę! — i sprawia, że czujesz się nadczłowiekiem, czas zawołać: Nie! A wówczas zasmakujesz radości dobrego dziecka Bożego, które idzie przez życie z błędami, lecz czyniąc dobro.