Zestawienie punktów

Działać na rzecz pokoju i jednośći

Apostolstwo Dzieła — właśnie dlatego że jest przesiąknięte rzeczywistym braterstwem — musi dążyć do stworzenia wokół nas, poprzez wspieranie wzajemnego zrozumienia, atmosfery pokoju i pogodnego współistnienia, która usuwa możliwe przeszkody - jak wiele wciąż istnieje - dla jedności ludzi między sobą i z Panem.

W związku z tym jest czymś obcym duchowi Dzieła wszystko to, co oznacza ograniczenie, prostackie albo egoistyczne pomniejszanie chrześcijańskiej wizji świata, ludzi i rzeczy. Przyjmujemy jako swoją naszą naukę św. Pawła do mieszkańców Koryntu, odnoszącą się do jedności Kościoła, stanowiącą figurę jedności całego rodzaju ludzkiego: Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem ⁹².

Ta rzeczywiście katolicka głębia Opus Dei wymaga od nas posiadania wielkiego, powszechnego ducha, zdolnego wydobywać tak wiele dobrych rzeczy ze skarbca naszego serca — de bono thesauro profert bona⁹³ — aby pokonywać i obalać liczne bariery mentalne i psychiczne, które ludzie stawiają braterstwu dzieci Bożych.

Jedna z tych barier — być może najbardziej zgubna w obecnej epoce historycznej świata — to nacjonalizm, który utrudnia zrozumienie i współżycie, który jest niezgodny z autentyczną miłością własnej ojczyzny i który stanowi wielką przeszkodę w poszukiwaniu dobra wspólnego ludzkiej społeczności.

Największą przesadą, najbardziej szkodliwą trudnością, byłoby, gdyby ten nacjonalizm odnosić do spraw Bożych, w których przeważnie powinna błyszczeć jedność wszystkiego i wszystkich w miłości do Jezusa Chrystusa⁹⁴.

Rzeczywistość tej jedności w chrześcijańskiej miłości musi objawiać się uczynkami — w każdym środowisku ludzkiego społeczeństwa — i nie dopuszcza klasowości, a tym bardziej ducha kasty czy sekty: Nie ma już żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie⁹⁵.

Osiągnięcie tej jedności i uczynienie jej trwałą jest trudnym zadaniem, które karmi się aktami pokory, wyrzeczenia, milczenia, umiejętnością słuchania i rozumienia, umiejętnością szlachetnego zainteresowania się dobrem innych, umiejętnością przepraszania, gdy jest to konieczne, wiedzą, jak kochać prawdziwie, czynami.

Musimy przyczynić się do tego wielkiego chrześcijańskiego zadania ze zdecydowanym zaangażowaniem apostolskim, aby wszyscy, którzy przychodzą do Dzieła, czuli się poruszeni do pracy na rzecz tej jedności, wzajemnego zrozumienia, które prowadzi do wspólnego życia oraz do ludzkiego, duchowego i materialnego dobrobytu.