Zestawienie punktów

Trudności w pracy św. Rafała

Celowo zostawiłem na koniec kwestię trudności – poza finansowymi – których nie zabraknie w tym wspaniałym zadaniu. Nawet dobrzy ludzie będą się sprzeciwiać waszej pracy: discipuli autem increpabant eos³⁸; kiedy dzieci przyszły do Jezusa Chrystusa, uczniowie zrobili wszystko, aby im przeszkodzić w przyjściu; Pan musiał mocno się sprzeciwić, mówiąc: sinite parvulos et nolite eos prohibere ad me venire³⁹, niech przyjdą.

Niektórzy od początku przykleją Wam wymyśloną etykietkę: w ten sposób nauczycie się, by nikomu nie przyklejać etykietki. Etykiety zmieniają się, ponieważ z biegiem czasu to, co wydawało się bezwartościowe, staje się skarbem. I być może przytrafi się Wam niejednokrotnie to samo, co mnie, kiedy byłem młody i z dobrym humorem: modliłem się i, nie wstydzę się, płakałem.

Lecz przeciwności, znoszone z miłości do Boga, zawsze przynoszą owoc: quando orabas cum lacrimis... ego obtuli orationem tuam Domino⁴⁰; kiedy modliłeś się ze łzami, ja – mówi Archanioł do Tobiasza – przedstawiłem twoją modlitwę Panu. Wtedy nadprzyrodzone znaczenie naszego poświęcenia staje się bardziej rzeczywiste, ponieważ doświadczamy – w ciele i w duszy – tej ofiary, którą złożyliśmy z naszego życia Panu, a która wznosi się do Niego in odorem suavitatis⁴¹.

Trudności! Zawsze będą trudności tego czy innego rodzaju, ale zawsze są one przezwyciężalne; są to sprawy zwykłego rzędu, które przezwyciężycie przez Wasze poświęcenie, modlitwę i radość. Ponadto nie zapominajmy, że liczymy na łaskę Bożą, na czas, na naszą ofiarność i na naszą pracę. Rzeczy się zmieniają, środowisko dojrzewa; a ci, którzy krytykowali i sprzeciwiali się, chwalą i pomagają.

Niech Was nie boli, jeśli Was przezywają jakimkolwiek imieniem: oni mają rację! Pan powiedział przez św. Mateusza: unus est bonus: Deus⁴²; tylko Bóg jest dobry. Niekiedy, Dzieci mojej duszy, musicie pamiętać, że exiit qui seminat seminare semen suum⁴³ – siewca wyszedł siać – i uważać, że to hojne marnotrawstwo polegające na wrzucaniu pełnymi rękami czystego złota pszenicy w ziemię, niesie ze sobą niemałe zmartwienia: deszcz i suszę, słońce lub mgłę, zimno i upał, wszystko może być szkodliwe.

W innych czasach nie brakuje okazji do cierpienia, które nie pochodzą z zewnątrz, lecz z wewnątrz. Mogą to być wybryki któregoś z tych młodych, którzy przychodzą do naszych domów, a może się zdarzyć, że dyrektor czy dyrektorka nie panują nad atmosferą: może dlatego, że mają słabe przygotowanie i brak im doświadczenia; albo dlatego, że jest to praca pełna zmęczenia, wysiłku, cierpliwości, poświęcenia, wyrzeczeń i – muszę dodać – głębokiej pokory. Musicie być przygotowani, aby nie gniewać się, ale przechodzić ponad tym z uśmiechem.

Już Wam mówiłem: dajcie tym młodym odpowiedzialne zajęcia, módlcie się za nich, traktujcie ich z troską i wyrozumiałością – z miłością Chrystusa – a zobaczycie, co się zmieni: ci, którzy byli przeszkodami, staną się w waszych rękach jak glina w rękach garncarza, sicut lutum in manu figuli⁴⁴, najwierniejszymi narzędziami.

Wasze życie, moje Dzieci, gdy napotykacie te niedogodności i znosicie je z radością, wypełnione czynnym miłosierdziem i milczeniem, jest pełne boskiej mądrości: quoniam sapientia aperuit os mutorum et linguas infantium fecit disertas⁴⁵. Później zobaczycie, jak ta Mądrość Boża otwiera, we właściwym czasie, usta niemych i daje wymowę tym, którzy próbowali stać się jak dzieci.

Wiem, że zawsze będziecie pamiętać, że omnes enim filii Dei estis per fidem⁴⁶; wszyscy jesteście dziećmi Bożymi przez wiarę. Jakaż to moc jest nasza! Moc poznania i bycia dziećmi Bożymi. A jeśli mimo wszystko wydaje się wam, że owoce waszej pracy są niewielkie, przypomnijcie sobie słowa Izajasza: electi mei non laborabunt frustrat⁴⁷, wybrani moi nigdy nie będą trudzić się nadaremno.

Każdy niech pomyśli: graecis ac barbaris, sapientibus et insipientibus, debitor sum⁴⁸; ten dług miłosierdzia i służby mam wobec całego świata, wobec wszystkich ludzi, wobec Greków i barbarzyńców, wobec mądrych i niewiedzących. Nie wolno nam zatem słabnąć w obliczu tych czy innych trudności. Nie jest możliwe, aby przez nasze lenistwo ktoś mógł powiedzieć do Pana: quia nemo nos conduxit⁴⁹, nikt nas nie powołał.

Nierzadko to właśnie mój młody syn musi stać na czele kursów formacyjnych świętego Rafała i innych zajęć: tych, których z każdym dniem pojawia się coraz więcej, bo jest to zadanie, jak często wam powtarzam, niczym morze bez brzegów. I może się zdarzyć, że jest on młodszy od tych, których ma uczyć i prowadzić, nie narzucając się.

Jeśli ktoś cierpi z powodu czyjegoś niezrozumienia, mówię do tego mojego syna: praecipe haec et doce: nemo adolescentiam tuam contemnat: sed exemplum esto fidelium in verbo, in conversatione, in caritate, in fide, in castitate. Dum venio, attende lectioni, exhortationi et doctrinae⁵⁰. Niech nikt nie gardzi wami z powodu waszego młodego wieku, ponieważ staracie się być wzorem w mowie, w rozmowie, w miłości, w wierze, w czystości. A ponadto, nadal się formujcie, przykładajcie się do lektur, do dawania dobrych rad i do nauczania.