Zestawienie punktów

Polityka, w szlachetnym znaczeniu tego słowa, to służba dla osiągnięcia dobra wspólnego w państwie ziemskim. Jednakże dobro to ma bardzo wielki zasięg i w związku z tym właśnie na niwie politycznej dyskutuje się i ustanawia prawa o najwyższym znaczeniu, jak prawa dotyczące małżeństwa, rodziny, szkoły, koniecznego minimum własności prywatnej, godności — praw i obowiązków — osoby ludzkiej. Wszystkie te kwestie — i wiele innych — są w pierwszym rzędzie ważne dla religii i Apostoł nie może pozostawać wobec nich obojętnym, biernym.

Dzieło nie prowadzi żadnej polityki, bo nie to jest jego celem. Nasz jedyny cel jest duchowy i apostolski i ma Boże potwierdzenie: umiłowanie wolności, którą zdobył dla nas Jezus Chrystus, umierając na Krzyżu⁸⁰. Dlatego Dzieło Boże nigdy nie brało i nie będzie brało udziału w politycznej walce stronnictw. Utrzymanie się ponad sporami, które zatruwają życie polityczne, jest nie tylko chwalebne, ale jest obowiązkiem względem naszej nadprzyrodzonej Rodziny, z tego prostego powodu, że Dzieło — stwierdzam po raz kolejny — nie ma celów politycznych, tylko apostolskie.

Jednak Wy — każdy osobiście — nie tylko popełnilibyście błąd, jak Wam przed chwilą powiedziałem, ale dokonalibyście zdrady Naszego Pana, gdybyście pozostawili kierownictwo sprawami państwa osobom niegodnym, nieudacznikom albo wrogom Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła.

Nigdy nie mówię o sprawach dotyczących polityki i wyjaśniłem Wam, że robię tak, ponieważ moja misja jest wyłącznie duchowa. Innym powodem jest to, że dyrektorzy Dzieła nie mogą narzucać swoim braciom opinii doczesnych — politycznych lub zawodowych.

W Kościele tylko hierarchia kościelna ma prawo i obowiązek dawania katolikom wskazówek politycznych, ukazywania im konieczności — jeżeli rzeczywiście uzna to za konieczność — przyjmowania określonego stanowiska, jeśli chodzi o problemy życia politycznego.

Jeżeli hierarchia zabiera głos w taki sposób, nie jest to żaden klerykalizm. Każdy dobrze uformowany katolik powinien wiedzieć, że do misji pasterskiej biskupów należy wyrażanie opinii w sprawach publicznych, kiedy wymaga tego dobro Kościoła. Dobrze uformowani katolicy wiedzą również, że taka interwencja z prawa Bożego przysługuje wyłącznie biskupom, bo tylko oni, będąc w komunii z Ojcem Świętym, mają publiczną funkcję rządzenia w Kościele, ponieważ Spiritus Sanctus posuit episcopos regere Ecclesiam Dei — Duch Święty ustanowił biskupów, aby kierowali Kościołem Boga⁸⁴.