Zestawienie punktów

Nadprzyrodzona misja, którą otrzymaliśmy, nie prowadzi nas do odróżniania się i separowania od innych. Prowadzi nas do jedności ze wszystkimi, dlatego że jesteśmy równi innym obywatelom naszej ojczyzny. Jesteśmy, powtarzam, równi innym — nie tacy sami jak inni — i mamy takie same jak wszyscy troski obywatelskie, zawodowe, życiowe, zajęcia, środowisko życia, sposób ubierania się i działania. Jesteśmy zwykłymi mężczyznami albo kobietami i w niczym nie odróżniamy się od naszych znajomych i kolegów, którzy żyją wokół nas w tych samych warunkach.

Lubię używać obrazowych porównań i niejeden raz porównywałem naszą misję, odwołując się do przykładu ewangelicznego, do zaczynu, który powoduje wzrost ciasta¹¹, zamieniając je w dobry chleb. Kiedy byłem mały, w czasie wakacji cieszyłem się, obserwując pieczenie chleba. Wówczas nie myślałem o sprawach nadprzyrodzonych. Interesowało mnie to, dlatego że gosposia przynosiła mi wypiekanego z ciasta koguta. Obecnie wspominam z radością całą ceremonię. Prawdziwym rytuałem było dobre przygotowanie zaczynu — grudki zakwaszonego ciasta, pochodzącego z poprzedniego wypieku, do których dodawało się wodę i przesianą mąkę. Po wymieszaniu i wyrobieniu przykrywano zaczyn kocem i tak osłonięty zostawiano na odpoczynek, żeby jak najlepiej wyrósł. Potem, po włożeniu ciasta porcjami do pieca, wychodził taki dobry chleb, cudowny. Ponieważ zakwas był dobrze przechowywany i przygotowany, rozpuszczał się — znikał — w masie, w cieście, które zawdzięczało mu jakość i smak. Niech napełni się radością nasze serce na myśl o byciu właśnie tym zaczynem, który zakwasza ciasto. Nasze życie nie jest egoistyczne. To jest walka na pierwszej linii, wchodzenie w strumień społeczeństwa, życie w sposób niezauważalny oraz docieranie do wszystkich serc i wykonywanie wielkiej pracy przeobrażania ich w dobry chleb, który da pokój — radość i pokój — wszystkim rodzinom, narodom: iustitia, et pax, et gaudium in Spiritu Sancto — sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym¹².

Jednakże, aby być zaczynem, konieczny jest jeden warunek: trzeba żyć zanurzonym w społeczeństwie. Zaczyn nie daje efektu, jeżeli nie jest dodany do ciasta i jeżeli się z nim nie zmiesza. Nie przestanę powtarzać Wam, moje Dzieci, że nie powinniście różnić się czymś do innych, że powinniście się starać pozostawać tam, gdzie byliście, i tym, kim byliście: zwykłymi chrześcijanami, osobami, które prowadzą pełne prostoty, zwyczajne życie.

Praca świecka

Powołanie, które otrzymaliśmy od Boga, przykład, który powinniśmy dawać, żeby dokonywać współodkupienia z Chrystusem, wymaga od nas — od Was i ode mnie — pracy prowadzonej w sposób świecki. Do prowadzenia pracy kościelnej — właściwej duchownym — istnieją kapłani i zakonnicy. Naszego zadania nie musimy wykonywać w kościołach, tylko w ramach życia świeckiego, na ulicy. Stąd nasz obowiązek bycia obecnymi — poprzez przykład, nauczanie i z ramionami otwartymi dla wszystkich — w każdej ludzkiej działalności.

Widzę z radością świeckich, którzy oddają się służbie Kościołowi, żeby prowadzić u boku kapłanów życie pełne pracy w różnych pobożnych stowarzyszeniach wiernych. Jednakże Pan prosi nas o apostolstwo kapilarne, polegające na apostolskim promieniowaniu we wszystkich środowiskach. Nie możemy prowadzić płaskiego, przeciętnego, kompromisowego życia. Nie chcę przez to powiedzieć, że wierni, którzy pracują u boku kapłanów przy pracach kościelnych, prowadzą płaskie życie, dlatego że w inny sposób również wykonują wielkie zadanie.

Nasza praca rozwija się dzień po dniu pośród setek osób, z którymi przebywamy od rana do wieczora: krewnych, pomocy domowej, kolegów z pracy, klientów, przyjaciół. W każdym z nich mamy rozpoznać Chrystusa, dostrzec w nich Jezusa jako naszego brata. Dzięki temu będzie nam łatwiej hojnie oddawać siebie służbie, trosce z serdecznością, pokojem i radością.

Ten ideał, utrwalony w uczynkach, przybliży wiele dusz do Kościoła i wielu ludzi młodych, wiele osób dojrzałych, a także wiele osób starszych, z hojnością i odwagą, przyłączy się, by ramię w ramię z nami pracować w służbie Bogu w Jego Dziele.