Zestawienie punktów

Nie przezwyciężasz się, nie umartwiasz, bo jesteś pyszny. – Twierdzisz, że prowadzisz życie pełne pokuty? Nie zapominaj, że pycha może iść w parze z pokutą… – Co więcej: czy ten żal z powodu twego upadku i braku wielkoduszności jest prawdziwą skruchą, czy po prostu złością na widok własnej małości i bezsilności? – Jakże daleko jesteś od Jezusa, jeżeli nie jesteś pokorny – choćby twoja dyscyplina codziennie rozkwitała nowymi pąkami róż!

Smutek, przygnębienie. Nie dziwię się: to tuman kurzu, jaki wzniosłeś przez swój upadek. Ale dość już! Czyż powiew łaski nie rozwiał tego kurzu?

Poza tym twój smutek – jeśli go nie odrzucisz – łatwo może stać się osłoną dla twojej pychy. – Czy doprawdy uważałeś się za doskonałego i niezdolnego do grzechu?

Zabraniam ci dłużej o tym myśleć. – Zamiast tego błogosław Boga, który przywrócił życie twojej duszy.

Nie myśl dłużej o swoim upadku – taka myśl nie tylko ciąży ci i przytłacza cię niczym kamienna płyta, ale łatwo może stać się okazją do następnych pokus. – Chrystus ci przebaczył – zapomnij o „starym człowieku”.

Nie załamuj się. – Widziałem cię w walce… Twoja dzisiejsza klęska jest zaprawą do ostatecznego zwycięstwa.

Zachowałeś się dobrze… chociaż upadłeś tak nisko. – Zachowałeś się dobrze, ponieważ się upokorzyłeś; ponieważ się poprawiłeś, ponieważ nabrałeś nadziei, a nadzieja na nowo doprowadziła cię do Miłości. – Nie rób zdziwionej miny, zachowałeś się dobrze! – Podniosłeś się z ziemi: surge – zabrzmiał ponownie potężny głos – et ambula¹: a teraz, do pracy!

Przystępuj do Komunii Świętej. – To nie jest brak szacunku. – Przyjmij Komunię właśnie dziś, gdy udało ci się wydostać z tej zasadzki.

– Czyżbyś zapomniał, że Jezus powiedział: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają”?

Jeszcze jeden upadek – i to jaki…! Czy masz rozpaczać…? Nie: upokorz się i uciekaj się przez Maryję, twoją Matkę, do miłosiernej Miłości Jezusa. – Odmów Miserere¹ – i w górę serce! – Rozpocznij na nowo.

Upadłeś bardzo nisko! – Zacznij kłaść fundamenty właśnie tam, na samym dole. – Bądź pokorny. – Cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies. – Nie wzgardzi Bóg sercem pokornym i skruszonym.

Nigdy nie wpadaj w rozpacz. Łazarz umarł i ulegał rozkładowi. Iam foetet, quatriduanus est enim. – Już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie – powiada Marta do Jezusa.

Jeżeli usłyszysz natchnienie Boże i pójdziesz za nim – Lazare, veni foras! – Łazarzu, wyjdź na zewnątrz! – powrócisz do Życia.

Dziecko, ofiaruj Mu codziennie nawet… swoje słabości.

Nie chciej być dorosły. – Bądź dzieckiem, zawsze dzieckiem, choćbyś był bardzo stary. – Kiedy dziecko potyka się i przewraca, nikogo to nie dziwi… ojciec natychmiast śpieszy, aby je podnieść.

Kiedy potyka się i przewraca człowiek dorosły, w pierwszej chwili skłonni jesteśmy do śmiechu. – Niekiedy, gdy minie pierwsze wrażenie, rozbawienie ustępuje litości. – Ale dorosły musi podnieść się sam.

Twoje codzienne smutne doświadczenia pełne są potknięć i upadków. Cóż by się z tobą stało, gdybyś za każdym razem nie był bardziej dzieckiem? Nie usiłuj być dorosłym. – Bądź dzieckiem, a gdy się potkniesz, podniesie cię dłoń twojego Ojca, Boga.