Zestawienie punktów

Pokuta – oto ścieżka prowadząca do Życia.

Jakże ludzie lękają się pokuty! Gdyby to, co czynią, aby podobać się światu, czynili z czystą intencją, dla Boga… jakże święci byliby niektórzy mężczyźni i kobiety!

Płaczesz? – Nie wstydź się. Płacz, mężczyźni też płaczą, tak jak ty, w samotności i w obliczu Boga. – Płaczem, mówi król Dawid, obmywam co noc moje łoże.

Tymi żarliwymi męskimi łzami możesz oczyścić swoją przeszłość i nadać sens nadprzyrodzony obecnemu życiu.

Skoro wiesz, że te cierpienia – fizyczne lub duchowe – przynoszą oczyszczenie i zasługę, błogosław je.

Niech twoja wola przez pokutę wyegzekwuje od zmysłów to, czego inne władze duszy odmawiają jej na modlitwie.

Jakże uwznioślimy cierpienie, jeśli postawimy je na właściwym miejscu (zadośćuczynienie!) w ekonomii duchowej!

„Tyle zawdzięczam Bogu jako chrześcijanin: mój brak odpowiedzi – dług, jaki u Niego zaciągnąłem – doprowadził mnie do łez żalu, żalu z Miłości. Mea culpa!¹”. – To dobrze, że uznajesz swoje długi, ale nie zapominaj, jak się je spłaca: łzami… i czynami.