Zestawienie punktów

Święci nie byli istotami nienormalnymi, interesującymi przypadkami dla „nowoczesnych” lekarzy.

Byli… są normalnymi ludźmi: z ciała, takiego jak twoje. – A zwyciężyli.

Aby bronić swojej czystości, św. Franciszek z Asyżu tarzał się w śniegu, św. Benedykt rzucił się w ciernie, św. Bernard zanurzył się w lodowatym stawie… – A ty? Coś uczynił?

Sprawiasz na mnie wrażenie, jakbyś nosił serce na dłoni, oferując je niczym towar na sprzedaż: Komu? Komu…? – Jeśli nie zechce go żadne stworzenie, przyjdziesz ofiarować je Bogu.

Czy sądzisz, że tak postępowali święci?

Jak radzisz sobie z tym sercem? – Nie martw się: święci – którzy byli ludźmi normalnymi i dobrze uformowanymi, jak ty i ja – także odczuwali te „przyrodzone” skłonności. I gdyby ich nie odczuwali, „nadprzyrodzone” postanowienie, by zachować serce – duszę i ciało – dla Boga, zamiast darować je jakiemuś stworzeniu, nie miałoby wielkiej zasługi.

Dlatego uważam, że gdy zna się już swoją drogę, słabość serca nie powinna stanowić przeszkody dla zdecydowanej i „mocno zakochanej” duszy.

„Pozdrówcie wszystkich świętych”. „Pozdrawiają was wszyscy święci”. „Do świętych, którzy są w Efezie”. „Do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi”. – Prawda, że wzruszające jest to określenie – święci! – którym odnosili się do siebie nawzajem pierwsi chrześcijanie?

– Naucz się dobrze traktować swoich braci.

A… środki? – Są takie same, jakimi dysponowali Piotr i Paweł, Dominik i Franciszek, Ignacy i Franciszek Ksawery: Krzyż i Ewangelia…

– Wydaje ci się, że to mało?

Odwagi! Ty… możesz. – Czy nie widzisz, co zdziałała łaska Boża z Piotrem – owym śpiochem, zdrajcą i tchórzem? Z Pawłem – nienawistnym i zawziętym prześladowcą?

Moje odważne dziecko, wołaj: „Jaka potężna jest miłość Teresy! – Jaki zapał Franciszka Ksawerego! – Jak godnym podziwu mężem jest św. Paweł! – Ach, mój Jezu… kocham Cię bardziej niż Paweł, Ksawery i Teresa!”.

Zdziwiło cię, że aprobuję brak „jednolitości” w apostolstwie, w którym pracujesz. Wyjaśniłem ci więc:

Jedność i różnorodność. – Powinniście tak różnić się między sobą, jak różnią się święci w niebie, gdyż każdy z nich ma swoje cechy, bardzo indywidualne. – Ale też powinniście być tak do siebie podobni, jak podobni są święci, którzy nie byliby świętymi, gdyby każdy z nich nie utożsamił się z Chrystusem.