Zestawienie punktów

Chcesz dobrowolnie wymierzyć sobie karę za swoją słabość i brak wielkoduszności? – Dobrze, ale niech to będzie pokuta umiarkowana, jakbyś ją wymierzał wrogowi, który byłby też naszym bratem.

Nie myśl dłużej o swoim upadku – taka myśl nie tylko ciąży ci i przytłacza cię niczym kamienna płyta, ale łatwo może stać się okazją do następnych pokus. – Chrystus ci przebaczył – zapomnij o „starym człowieku”.

Nie załamuj się. – Widziałem cię w walce… Twoja dzisiejsza klęska jest zaprawą do ostatecznego zwycięstwa.

Tak, to była porażka, katastrofa, ponieważ utraciłeś naszego ducha. – Wiesz dobrze, że – z nadprzyrodzonego punktu widzenia – wszystko, cokolwiek się stanie (zwycięstwo, klęska – nieważne!), ma tylko jedną nazwę: sukces.

Jeżeli sam jesteś tak słaby, dlaczego się dziwisz, że inni również mają słabości?

Moc miłości! – Wasza wzajemna słabość stanowi jednocześnie oparcie, które was podtrzymuje w wypełnianiu obowiązków, jeśli praktykujecie wasze błogosławione braterstwo; podobnie jak wzajemnie podtrzymują się karty oparte jedna o drugą.

Gdy twoje nędze przygniotą cię, nie dopuszczaj do siebie smutku – chlub się ze swoich słabości jak św. Paweł, bo dzieciom wolno naśladować starszych bez obawy, że się ośmieszą.

Niech twoje błędy i niedoskonałości, a nawet ciężkie upadki nie oddalają cię od Boga. – Słabe dziecko, jeśli jest rozsądne, stara się być blisko swego ojca.

Niezachwiany – taki powinieneś być. – Jeżeli własne lub cudze nędze zdołają zachwiać twoją wytrwałością, źle to świadczy o sile twojego ideału.

Zdecyduj się raz na zawsze.