Zestawienie punktów

Wszyscy, wy i ja, stanowimy cząstkę rodziny Chrystusowej, bowiem Bóg wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli. To niezasłużone wybranie przez Pana wyznacza nam bardzo określony cel — osobistą świętość, jak to z naciskiem powtarza święty Paweł: haec est voluntas Dei: sanctificatio vestra, wolą Bożą jest wasze uświęcenie. A więc nie zapominajmy nigdy o tym: po to jesteśmy w gronie uczniów Nauczyciela, aby osiągnąć ten szczyt.

Ustawicznie wskazywałem w swoim nauczaniu na tę nadprzyrodzoną i ludzką możliwość, której nasz Ojciec Bóg użycza swoim dzieciom: uczestniczenia w Odkupieniu dokonanym przez Chrystusa. Z radością znalazłem tę naukę w tekstach Ojców Kościoła. Święty Grzegorz Wielki stwierdza: Chrześcijanie uwalniają ludzi od wężów, gdy wykorzeniają zło z ich serc, zachęcając do dobra… Kładą swe ręce na chorych i uzdrawiają ich, kiedy widząc, że ich bliźni słabnie w dobrym dziele, niosą mu różnego rodzaju pomoc, umacniając go swym przykładem. Cuda te są tym większe, że dokonują się w dziedzinie duchowej, niosą życie nie dla ciała, ale dla dusz. Również wy, jeżeli tylko będziecie chcieli, będziecie mogli z pomocą Bożą czynić takie cuda.

Bóg chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni. Jest to wezwanie zwrócone do nas i nakładające na nas odpowiedzialność, którą podjąć musi każdy. Kościół nie jest gronem zamkniętym tylko dla uprzywilejowanych. Czyżby wielki Kościół był tylko małą cząstką ziemi? Wielkim Kościołem jest cały świat. Tak napisał święty Augustyn i dodał: Dokądkolwiek byś się udał, jest tam Chrystus. Otrzymałeś w dziedzictwo krańce ziemi; chodź, obejmijmy ją w posiadanie. Czy pamiętacie, jak wyglądały sieci? Były tak przepełnione, że już nie mogła się w nich zmieścić żadna ryba. Bóg oczekuje gorąco, że Jego dom się wypełni; jest Ojcem i lubi być otoczony wszystkimi swymi dziećmi.

Niechaj strzeże nas Matka Boża i Matka nasza, aby każdy z nas mógł służyć Kościołowi w pełni wiary przez dary Ducha Świętego i życie kontemplacyjne. Każdy niechaj radośnie czci Pana przez wypełnianie właściwych mu obowiązków osobistych; każdy w swoim miejscu pracy i zawodzie, i w wypełnianiu obowiązków swego stanu.

Kochajcie Kościół, służcie mu ze świadomą radością ludzi, którzy potrafili zdecydować się na tę służbę z Miłości. I gdy zobaczymy, że niektórzy są pozbawieni nadziei, jak owi dwaj uczniowie z Emaus, podejdźmy do nich z wiarą — nie w imieniu własnym lecz w imię Jezusa — by ich zapewnić, że obietnica Jezusowa nie może zawieść, że On zawsze czuwa nad swoją Oblubienicą-Kościołem i nigdy jej nie opuszcza. Że ciemności przeminą, ponieważ jesteśmy dziećmi światłości, powołani do życia nieprzemijającego.

I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już odtąd nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł zasiadający na tronie: "Oto czynię wszystko nowe". I mówi: "Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe". I rzekł mi: "Stało się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia. Zwycięzca to odziedziczy i będę Bogiem dla niego, a on będzie dla mnie synem".