Uczyń swoimi myśli pewnego przyjaciela, który napisał: “Zastanawiałem się nad dobrocią Boga wobec mnie i pełen wewnętrznej radości byłem gotów krzyczeć na ulicy, żeby cały świat dowiedział się o mojej synowskiej wdzięczności: ŤOjcze! Ojcze!ť. A chociaż nie wołałem głośno, wielokrotnie zwracałem się do Niego po cichu: ŤOjcze!ť. I byłem pewien, że Mu się to podoba. — Nie szukam niczego innego; pragnę jedynie Jego zadowolenia i Jego chwały: wszystko dla Niego! Jeśli pragnę zbawienia, własnej świętości, to dlatego, że wiem, iż On tego chce. Jeśli w swoim życiu chrześcijańskim jestem spragniony dusz, to dlatego, że On tego pragnie. Mówię tak naprawdę: nigdy nie powinienem zważać na nagrodę. Nie pragnę zapłaty: wszystko z miłości!”.