432

Pomyśl o tym, co najpiękniejsze i największe na tej ziemi… co raduje rozum i inne władze… i co jest rozkoszą dla ciała i zmysłów…

Pomyśl o tym świecie i o innych światach lśniących wśród nocy: o całym wszechświecie. – Wszystko to, łącznie z zaspokojeniem szaleństw twojego serca, nie ma żadnej wartości, jest niczym, a nawet mniej niż niczym w porównaniu z moim – i twoim! – Bogiem: nieskończonym skarbem, drogocenną perłą, upokorzonym, ogołoconym, który uniżył się, przyjmując postać sługi – w stajence, gdzie zechciał się urodzić, w warsztacie Józefa, w Męce i w haniebnej śmierci… i w szaleństwie Miłości świętej Eucharystii.

Ten punkt w innym języku