182
Wypijmy do ostatniej kropli kielich cierpienia w tym nędznym życiu doczesnym. – Bo cóż z tego, że będziemy cierpieć przez dziesięć, dwadzieścia, pięćdziesiąt lat, skoro potem niebo jest na zawsze, na zawsze… na zawsze?
– A przede wszystkim – a jest to racja jeszcze lepsza od powyższej, propter retributionem1 – cóż z tego, że cierpimy, jeśli robimy to, by przynieść pociechę, by sprawić radość Bogu, naszemu Panu, w duchu wynagrodzenia, zjednoczenia z Nim na Krzyżu; krótko mówiąc – jeśli się cierpi z Miłości…?
Tematy
Krzyż → miłość do KrzyżaKrzyż → poświęcenie i umartwienieMiłość → miłość do Boga i ludziMiłość → miłość i ofiaraMiłość → miłość i ofiaraMiłość Boża → umartwienieNadzieja → nadzieja NiebaOfiaraPokuta → pokuta, zadośćuczynieniePoprawaUmartwienieUmartwienie → istota i niezbędnośćZadośćuczynienie → poprawaŻycie wieczne → nadzieja Nieba
Przypisy
1
Propter retributionem (łac.) – przez wzgląd na nagrodę (przyp. tłum.).
Ten punkt w innym języku
Wydrukowano z https://escriva.org/pl/camino/182/ (29-03-2024)